A j’é un partì ch’ l’é bel
e bon, d’una matòta,
ma a l’é sensa fardel
e sensa dòta;
a l’é mach àuta un fus,
tuta gheuba e stòrta,
con col mostass ch’a-j lus,
tra giàuna e smòrta.
L’ha pro doi grand eujass,
ma l’un e l’àutr a-j cola,
e tut ël dì ‘l morflass
ch’a-j va ‘nt la gola;
l’é pitocà da bon
da quantità ‘d vairòle
e, sot a col manton,
carià dë scròle.
Sul nas a l’ha ‘n boton
ch’ l’é gròss com una bòcia,
la plofra dël manton
ch’a-j fà sacòcia;
a l’ha un pì bel bochin
pì largh d’una savata,
e con un mostassin
fàit a pignata.
A mangia com un crin
e a bèiv com na vaca
a l’é, sèira e matin,
sempre ambriaca;
a l’ha n’armada ‘d poj,
l’é tuta mal uguala,
d’un brass e d’un gënoj
e d’una spala.
A l’ha l’odor ‘d punas
e a venta sempre steje
lontan sinch ò ses pass
s’un veul parleje.
Lassela pa scapé,
lassela pa pì ‘ndé via
la treuve nen doman
n’àutra parìa.