Ven che ‘ndoma, ven che ‘ndoma,
ven che ‘ndoma al forn a fé ‘l pan
ven sì sota, ti ven sì sota,
ven sì sota al mè pastran.
La galaverna ‘d prima matin
a fà bianch ch’o smija fiocà
mi ‘m ricòrd j’eva ‘ncó ‘n matotin
con mè barba ar forn ëd ra borgà
Chiel om diva, chiel om diva:
S’i t’é brav dòp it fas doi torcèt,
con ër sucre tut ansima
marmëlata ‘d mai-cògn e cochet;
ma fate lesto e bogia sti pé
j’é ‘ncó ‘l forn tut da scaudé,
con dër lëgne e dij sarmenton
foma ‘n pan ch’o-i é gnente ‘d pì bon!
Col calor col profum
cola sësta ‘nt ra carëtta da man
cola lus, mach un barlum
e sfornàumo a brassà ‘d col bel pan
e na fam ch’o smija ‘ncó ‘d sentì
ra mia pansa bërboté
a son moment che ti ‘t pòrti con ti
a son dij gust ch’os fan nen dësmentié
Ven che ‘ndoma, ven che ‘ndoma
ven che ‘ndoma al forn a fé el pan
ven sì sota, ti ven sì sota
ven sì sota al mè pastran.