Fontan-a

Ven , i veuj fete vëgghe na còsa

Foma doi pass , a r’é mach sì davsin

Tant temp fa j’heu pensala e quand j’heu ancaminala

I j’eva ‘ncó mach un matotìn.

Si sota a-i passa n’adoss

na sorgent d’eva pura e frësca

Tant temp për trovela e ‘dcò a ‘ncanalela

Lassù os vogh ël tubo ch’o pësca.

J’heu fala surtì belelà

Sota cola ro ch’o j’avrà mila agn

E për porté sa pera “ ah, porcagalera !”

J’emmo mi e ‘na quindzen-a ‘d compagn.

E peu j’heu tacà a picaté ,

di për di a gratela e a scavé

a temp pers na scomëssa

për vëgghe sa blëssa

che da sol i son peu riussì a fé .

E o-i é gnun articiòch ò decòr

O angiolèt ch’o fan finta ‘d pijé ‘l vòl

Ma ti passje na man e carëssla lì, pian :

Smija ‘d toché ‘n lingòt d’òr.

O-i é ‘d coj ch’o ven-o a bèive na vòta

E j’é ‘d coj ch’os dan na rinfrescà

Ven-o da tanti pòst e fin-a da dëscòst

E os na pòrto doe bote anche a ca.

Fra cheich’agn , quand i-i sareu peu pì

D’eredità mi ‘t lass peu sossì

J’heu mai recintala përchè l’eva ch’a cala

A costa gnente ni a mi ni a ti.

La miseria mi j’heu conossula

Tante vòte j’emmo manch da mangé

Ma it dis che vnì vej sensa patì la sej

A l’é un-a dër còse pì bele ch’a-i é  (2v.)

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *