DË DLÀ DËL PONT ËD LA FEROVÌA

Dë dlà dël pont ëd la ferovìa

i-é na borgà ‘d malinconia

un giornalé, na drogherìa,

e le ca grise con tante cort

andoa a gieugo ij cit ch’a nasso vej

e se na fija a basa ‘n fieul

a l’é na còsa tanto normal

ch’a son nen bon a sbassé j’euj.

L’é na borgà sensa poesìa

Ma për fortun-a a-i é Maria

Maria

A chërd ancora al nòst amor

Maria

A s’entusiasma a vëdde ‘n fior

E quand surtoma a serca la mia man

E a seugna ‘d parte ansema a mi doman

Maria

A l’é sigura che mi i veuj bin

A l’é mia

anche ‘nt ës mond pien ëd sagrin

e quand la nebia a stërma soa borgà

a sorid sempre coma na masnà

A l’é dificil vive ‘d poesìa

Se ‘l Pò a l’é lontan

E la colin-a un seugn

Nojàutri i l’oma ‘l pont ëd la ferovìa

Che sota i-i passo ij treno

Ch’a subio e a coro via

Al sol, al mar, che noi i vëddroma mai.

Maria

s’a l’ha ‘n pòch frèid am ven visin

Maria

A l’é na cita e mi i veuj bin.

Dë dlà dël pont ëd la ferovìa

i-é na borgà ‘d malinconia

anche dë ‘d di a smija andurmìa

con j’euj sarà dij sò pogieujj

con ij fornej ch’a fumo mai

e con le piante ch’a smijo ‘d ciman

e ‘ntorn a lor a-i é mach ij can

ch’a nufio ‘n pòch e a tiro via.

l’é na borgà sensa poesìa

ma për fortun-a a-i é Maria

Maria…

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *