ËL FIEUL DËL RE

Ël fieul dël re s’a l’ha dait un bal e për le dòne

maridà e da maridé ò ch’a na ven-o tute quante

La bela a-j dis al sò marì ò ma lasseme ‘ndé al ballo

Ò ti al bal ti ’t n’andarei pa s’a l’é che ti ‘t ritornei mia

J’àutri a ‘ndaran j’àutri tornaran mi na fareu com’a fan j’àutri

Quand a l’é staita là ‘n sël bal ël fieul dël re o ch’a l’ha vist-la

L’ha faje fé d’un gir o doi e peui s’a l’ha menala ‘n stansa

Còs na dirà ‘l mè marì o ch’am ved pa pu ‘ndé a casa

Pensé pa pì për ël vòst marì o ma pensé d’avèjne n’àutro

Còs na diran le mè masnà o ma ch’am vëddo pa pì ‘ndé casa

Pensé pa pì për ij vòst masnà ò ma pensé d’avèjne dj’àutri

Un pò pì bel un pò pì grassios ò ma ch’a smijo al re di Francia

A l’ha menala a spassëgé an su la riva dë lo mare

Quand a l’é staita ‘n riva al mar o s’a sentissi ciamé mama

E për la gran disperassion o ma s’a s’élo campà dentro

Ël fieul dël re l’ha fala cerché e con ël clar e la lumea

A l’han trovala in mes al mar o che dai pèss l’era mangea

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *