A-i é chi a ‘rcòrda ‘l temp ëd tant temp fa
e a barata la soa vita con sentiment lontan, sotrà ant la memoria
antant ël temp a passa e ‘nt ël camin a bruso la gòj, l’alegrìa … e tuta la stòria
Peui a-i é chi a speta ‘l temp ch’a riverà, a speta ‘n sla pòrta cola sgnora, la felicità
ma ‘ntant ël temp a passa e ‘n cel n’aquila a vòla sperdùa … ‘ndoa ch’a va?
Ël temp a passa ‘n pressa, ognun a l’ha soa età
a resto j’arcòrd, ij seugn, la vita vera
a nass ël di e a meuir … ël temp a va: farfala colorà
Ma ti ch’it dise ‘n gir che tut a finirà
it l’has nen capì ‘n bel gnente, it sas nen la verità
ma it vëddes-to la farfala, ij sò color, la soa beltà?
E pianta lì ‘d parlé, ‘d campé lì ‘d sentense e prevision falìe
al gnente dë sta vita it jë chërde peui mach ti
ij tò pensè a son cit, son lòfi, volgar e at lasso nen volé ‘nt la toa speransa
Guarda, s’it piante lì a va bin, ma s’it continue … scapa!
it manderoma via da sì parèj d’un can rognos
giut-lo Signor, perdon-lo …
Ma ti ch’it ses-to, për ti còs’a l’é l’amor con l’amicissia?
it sas-to dime vàire a val e che confòrt …?
poesìa, gòj, eterna blëssa …
It veule resté con noi … a va bin, ma ‘t serv la fantasìa
cola d’un di, ch’at porterà lontan da ‘s mond anventà dai tò pensé cativ,
da la toa rabbia, dal gnente, dal tò jer ch’it l’has perdù
Guarda, la farfala a vòla via, ma a tornerà doman, a conòss la stra …
torna ‘dcò ti con noi, i soma già tanti: i sercoma ‘n mond pì bel
fàit ëd bèj seugn, poesìa, amor sincer …