Ël di dla glòria a l’é rivà,
a mila a mila a son s-ciopà,
mach mi i conòsso ‘l disonor
d’esse nen mòrt sël camp d’onor.
Lo sai, mi son l’erbassa,
brava gent, brava gent,
ch’a mangio gnanca ij crin
e j’àutre bestie ‘d minca rassa.
La mòrt a l’ha massà j’àutri,
brava gent, brava gent;
nen mi, për grassiadei,
a l’é inmoral ma a l’é parèj.
La la la la la la la la la
La la la la la la la la la
E mi ‘m domando
bele adess
s’i vivo ‘n pòch
përchè av rincress.
Quaich bela fija da marciapé
A vòlte am lassa pacioché
Tòch ëd soa pel, bin bin ëstërmà
Che mai gnun ëd j’àutri a l’ha tocà.
Lo sai, mi son l’erbassa,
brava gent, brava gent,
ch’a mangio gnanca ij crin
e j’àutre bestie ‘d minca rassa.
Për mi col ch’j’àutri a cato,
brava gent, brava gent,
l’é gratis moto spess,
a l’é inmoral ma fà l’istess.
La la la la la la la la
La la la la la la la la
E mi ‘m domando
Bele adess
S’i amo ‘dcò mi Përchè av rincress .