Canson për coj ch’a son nà da soe part – La ballade des gens qui son nés quelque part

I lo sai pro, a son bej tuti coj cit vilagi,

coj paisòt, coj borgh, cole veje sità

con tuti ij sò castèj, soe gesie, ma darmagi

ch’a l’han l’inconvenient d’esse tuti abità.

A son tuti abità da gent sempe con l’aria

ëd guardé ‘l rest dël mond come ròba dë scart;

a-i na fà pa andoa cerché, a-i na j’é tuta na caria

ëd sì gadan beà d’esse nà da soe part (bis).

A-j pijèissa ‘n colp a coj ch’a giuro che -miraco-

mach sota ‘l sò cioché ij fieuj a chërsso svicc,

ch’an pòrto a visité sò autar, sò tabërnaco,

tuti ij sò sant patron da fene vnì baricc.

Ch’a seurto da Turin, da Roma ò da Granada,

ò da la ca dël diav, fùissa pura Giakart,

ò fin da Cavlimor  a l’é tuta na blagada

për ij gadan beà d’esse nà da soe part.(bis)

La sabia andoa ij sò struss a van a stërmé la testa

l’é la pì fin-a al mond, e le bòle ‘d savon

ch’a fan dzora coj brich tuti ij masnà a la festa

l’han drinta ‘n aria pura pì ‘d tuta la region.

Dritura a giuro che soe vache a fan na fianta

ch’a l’é un caplavor, a l’é ‘n òpera d’art

da fé chërpé d’anvìa l’àutra gènt, tuta quanta

costi gadan beà d’esse nà da soe part.(bis)

Andoa a son nà ij nativ a l’é na meravija;

e lor a compatisso coj pòver dësgrassià

che, për quaiche rason, për quaiche mascarìa,

a l’han nen podù nasse pròpi ‘ndoa lor a son nà.

Quand che le ciòche a son-o a ciamé la maraja

contra dij forëstè ch’a intro ‘nt ij sò rampar,

a seurto dai sò përtus e a van meuire an bataja

costi gadan beà d’esse nà da soe part.(bis)

Nosgnor, a sarìa pro bel ch’a scomparèissa tuta

sta rassa dë torolo, sta rassa dë beté

che, fin dai temp d’Adam a l’é cola ch’a buta

ansima ai sò ideal lë spirit dël cioché.

Nosgnor, s’a son mach nen la bruta conseguensa

ëd na quaich’imperfession ch’a-i é ant la vòstra art,

a son la dimostrassion ëd la vòstra inesistensa

costi gadan beà d’esse nà da soe part.