ËL SONADOR

Sì gia tuti a lo san ch’i son n’artista

con la manoja an man i faso ‘l pianista

i conòsso tut Turin, cort e përtus

e serco ‘d femla bin an sonand a j’ùss

A l’é la vita ch’am pias a mi

e mi i la faso la neuit e ‘l di

na ciamo ai pòver a jë sgnor

a l’é la vita dël sonador.

As sa già tut a va bin fin ch’a fà càud

l fije as nen preghé për fé quat sàut

sù alegre bele fije , sté ‘d bon umor

bogé le gambe e ij pé, a-i é ‘l sonador.

A l’é la vita ch’am pias a mi

e mi i la faso la neuit e ‘l di

na ciamo ai pòver a jë sgnor

a l’é la vita dël sonador.

Ma a-i riva peui l’invern, diso nen tut

e i sàuto ij past, l’infern com’a l’é brut

s’a fiòca, pòch da fé i deuvo sté a ca

mesdi a toca pijé për na passà

Ma ij di dij pocio ritorneran

e le miserie a spariran

e mi i ritorno ‘d bonumor

a l’é la vita dël sonador.

A l’é la vita ch’am pias a mi

e mi i la faso la neuit e ‘l di

na ciamo ai pòver e a jë sgnor

a l’é la vita dël sonador!