Ant le sità a son present
baron ëd delinquent;
ma ‘dcò ‘nt ij borgh fòra ‘d Turin
it treuve quàich sassìn.
A l’era vej, co ‘j cavèj bianch,
e ‘l cheur già bele stanch,
ma na fijëtta dësgenà
ël sò cheur a-j l’hà dësvijà.
Ma la carn giovo, nen stagionà
a costa ‘n sël mercà;
dòp dontrè ambrass e quaich basìn
ij sòld a-i ero a la fin.
Cand chila a l’ha slongà la man
ël vej, pòver cristian,
a l’ha dije “Ëd moneda mi i n’hai pì”
chila as buta ‘l vestì,
e va a trové sò gargagnan
un pòch baravantan
andand peui da col porcacion
për deje na lession.
Ël garga a lo tenìa blocà
e chila al l’ha massà,
mostrandje, për fé n’ùltim tòrt,
la lenga, cand a l’é mòrt.
A l’han fàit arserche motoben
ma ‘d sòld a-i n’j’era nen;
a-i era mach litre ‘d creditor,
cambial sensa valor.
Alora, për el dëspiasì
d’avèjlo fàit murì
chila, cascand a ginojon,
a-j l’ha ciamà përdon.
Cand l’han trovà ij carabinié
A l’era drìa a pioré;
ant ij sò euj na stissa ‘d pior
a l’é piasùa a Nosgnor.
Cand d’ampichela a l’han decis
A l’é andàita ‘n Paradis;
a le bizoche l’acadù
a l’é pròpi nen piasù.
Ant le sità a son present
baron ëd delinquènt;
ma ‘dcò ‘nt ij borgh fòra ‘d Turin it treuve quàich sassìn.