Son fame tut cit – Je me suis fait tout petit

Mai davanti a gnun i l’hai gavà ‘l capel,

gnanca a na dama

e adess im soagno e ‘m faso bel

cand chila am ciama.

Mi i era ‘n can gram, chila am fà mangé

an soe man bele

e ij mè dent ëd luv as podrìo scambié

për caramele.

Son fame tut cit për na bùata che

a crìa “mama!”, mach a tochela,

son fame tut cit për na bùata che

a sara j’euj mach a cogela.

I j’era dur a cheuse e sensa deuit

ma adess am toca

sensa rasoné casché bele cheuit

contra soa boca

ch’a l’ha dent da làit cand chila a sorìd,

cand chila am ciama,

ch’a l’ha dent da luv cand chila a decìd

ëd fé la grama.

Son fame tut cit për na bùata che

a crìa “mama!”, mach a tochela,

son fame tut cit për na bùata che

a sara j’euj mach a cogela.

Lasso ch’am comanda, ch’am tira ‘l còl,

për ch’as dësmora

mach ch’a l’é gelosa da fé vnì fòl

e pes ancora.

Na violëtta che a l’era smijame ‘n pòch

pì bela ‘d chila

con ël parapieuva a l’ha fala a tòch

tre vòlte ‘d fila.

Son fame tut cit për na bùata che

a crìa “mama!”, mach a tochela,

son fame tut cit për na bùata che

a sara j’euj mach a cogela.

Tuti j’indovin a l’han dime che,

për cost caprissi

ant le soe brass an cros mi i l’hai da speté

l’ultim suplissi.

A-i saran pro dj’àutre manere ma

i veuj nen anrabieme

d’esse ‘mpicà sì, anvece che dë ‘dlà

s’ l’hai da ‘mpicheme.

Son fame tut cit për na bùata che

a crìa “mama!”, mach a tochela,

son fame tut cit për na bùata che a sara j’euj mach a cogela.