La providensa

pretend quanci moralista

che quand l’òm as vëd a rabel

un gran merit a s’acuista

a lassé ch’a fasa ‘l cel,

pur s’i s-ciope dal nervos

përchè ‘l diav av buta an cros,

l’é pa gnente tant a-i pensa

la gran madre providensa.

Mi ch’i s-ciairo le facende

ëd costa bòcia com’a van

im na lass pa dë d’antende

dël latin dij ciarlatan.

Col ch’as treuva tra j’ambreuj,

s’a duverta nen bin j’euj,

a l’ha ‘n bel speté l’udiensa

dla gran mare rovidensa.

A la barba ‘d tut iquanti

coj ch’a fan ij savi e ij dòt

quand la pendola a va avanti

quand la sfera a marca ‘n bòt

se a l’é ora ‘d cusiné

ma a-i é gnente da toiré,

a-i ‘n fotre ‘nt la dispensa

dla gran madre providensa!

Se andand a la spassgiada

av robata un cop adòss

se fasend laserenada

uin-a stanga av rangia j’òss,

se për cas ël tò dotor

l’é parent con ël sotor

a serv a gnente la sapiensa

dla gran madre providensa.

Se un bel di, e a peul bin esse,

sensa dive né un né doi,

la giustissia, për sò interesse,

av ciapèissa an mes ai froj,

sev’agiute nen un pòch,

për Bërlich o për Bërlòch,

a v’mapica la clemensa

dla grand madre providensa.

J’òmo as giudico a la mira

dl’ëspessor dël borzachin

fin-a ‘l prèive

a veul soa lira

për dì ‘l vespr ò ‘l matutin,

e anlora cò i peuss fé

quand im treuvo sensa dné?

S’it n’has gnun, at dis “Fa sensa!”

la gran madre providensa.

Col bra’òm ch’ tuti a lodavo

për ij sò nòbil sentiment,

col che tuti a-j disìo: “BRavo,

òh che genio, òh che talent!”

L’àutra sèira a l’ospidal

a l’ha fàit ël sàut mortal

e tut lòn con l’assistensa

dla divina providensa.